Maar hoe leuk al dat sociale gedoe ook is, het moet natuurlijk wel leuk blíjven. "Sociaal" vind ik niet hetzelfde als "opdringerig". Sociaal is ook dat je weet wanneer je iemand met rust moet laten. Dus geen "vriend" van iemand willen worden die je helemaal niet kent of van wie je kunt verwachten dat die jouw "vriend" niet wil zijn. En niet iemand volgen op Twitter enkel en alleen omdat je zelf gevolgd wil worden.
Twittermania denkt er trouwens net zo over.
Op Twitter mag iedereen die dat wil me volgen. Ik heb er alleen niet veel te melden. Toch heb ik regelmatig nieuwe volgers. Hoe heb ik dan toch de interesse gewekt van anderen? Simpel: het feit dat ik een account heb is voldoende. Mijn nieuwe "fans" zijn bedrijven met activiteiten die niets te maken hebben met de inhoud van mijn schaarse berichten. Bedrijven die schreeuwen om aandacht en een kanonschot afvuren in de hoop zo net die ene vlieg te raken. Weliswaar is de kans dat je de vlieg treft niet helemaal denkbeeldig, deze valt echter in het niet bij de kans dat de directe omgeving van die vlieg dat kanonschot knap irritant zal vinden.
Stuur duizenden mails naar willekeurige adressen om je rotzooi aan te bieden en er zal altijd wel iemand zijn die er intrapt. Maar tegen spam is het ook wat makkelijker "nee" zeggen. Hoeveel mensen voelen zich toch niet een beetje vereerd door die aandacht van wildvreemden die geïnteresseerd lijken te zijn in hun tweets en die aandacht best willen belonen door terug te volgen?
Om één voorbeeld te noemen van een bedrijf dat hier gebruik van maakt: een kok die workshops en proeverijen organiseert en catering verzorgt. Volgt zelf 3858 gebruikers en heeft 3802 volgers. Opvallend weinig verschil dus. Hoeveel van die 3802 volgers zullen zijn berichten lezen? Misschien best veel, want de man heeft best goede tips voor iedereen die van koken houdt. Maar van hoeveel van zijn volgers zal hij de berichten ook lezen? Waarschijnlijk heel weinig, want zijn volgers zijn voornamelijk onbekenden, waarvan de meesten niets te melden hebben wat met eten te maken heeft. Toch is de stroom berichten zo groot dat mijn Internet Exploder er op vastloopt. En ergens in die stroom zit dus mijn bericht van gisteren?
Welnee. Het gaat deze man natuurlijk helemaal niet om mijn tweets. Nee, waar het om te doen was is de mail die Twitter naar gebruikers stuurt zodra iemand ze volgt. Gratis reclame. Omdat ik hem niet ben gaan volgen, en dat weet hij omdat hij anders ook zo'n mail had gekregen, heeft hij zijn abonnement op mij al weer beëindigd. En zo doet hij dat elke dag. Had hij gisteren nog 3789 volgers, vandaag zijn het er dus al 3802. Vooral mensen die hem volgen omdat hij hén volgt. Een deel daarvan leest zijn berichten, de rest laat ze ongemerkt passeren, zoals hij hun berichten laat passeren. Twee enorme stromen informatie die samenkomen op één punt en elkaar toch nauwelijks raken. En altijd zal het aantal gebruikers dat door deze man wordt gevolgd nét iets hoger zijn. Er zit nu eenmaal wat tijd tussen volgen en ontvolgen. Bovendien moet er natuurlijk ook nog gekookt worden. Koken en daar over schrijven, daar zou deze kok het bij moeten laten. Misschien handelt hij wel te goeder trouw, maar slim bezig is hij niet.
Twitter als spaminstrument. Ik vraag me af hoe lang die marketingstrategie blijft werken. Er komt natuurlijk een moment dat die vlieg een keer terug schiet....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten