Ding 3: nogmaals RSS

Dinsdag mag ik weer, dan is de eerste van zes workshops over sociale media die ik geef aan de eerstejaars studenten van de opleiding HRM. Die gebruiken vervolgens de opgedane kennis om te webloggen, te twitteren en, dit jaar voor het eerst, jawel, te webfeeden. Nee, dat heet vast niet zo. Maar ik kan het ook moeilijk RSS-en noemen omdat de studenten zich juist met dat andere type webfeed gaan bezighouden, Atom. Wat het verschil is tussen die twee weet ik niet, dat zoek ik later wel een keer uit. Hoe dan ook, ik heb gemerkt dat zo’n Atom feed zich prima laat toevoegen aan Google Reader.


Net als bij onze eigen 16 Dingen moeten de studenten elkaars weblogs volgen en reageren. De voorgaande jaren aarzelde ik steeds om het onderdeel RSS/webfeed op te nemen in mijn workshop. Google Reader kende ik niet, en de studenten nóg een account voor nóg een andere toepassing aan te laten maken, dat leek me vragen om problemen. Bovendien zag ik zelden een RSS-icoontje op de weblogs van Blogger. Waarom was dat eigenlijk? En moesten de studenten dat er dan zelf opzetten? De moed zonk me in de schoenen. Dan maar geen RSS.

Wist ik toen veel dat er naast RSS ook nog zoiets bestond als Atom. Het was me ook niet opgevallen, waarschijnlijk omdat er geen icoontje bijstaat, dat elk weblog bij Blogger standaard is voorzien van een Atom-feed. Wel kende ik de mogelijkheid om een weblog te volgen via de gelijknamige knop. Dat werkt ook prima hoor, studenten hebben ‘m vaak al gevonden voordat ik ‘m heb kunnen aanwijzen, en dan lezen ze de berichten via Blogger zelf. Ze hebben er plezier in en waarom zou ik het daar dan niet bij laten? Omdat ik ze graag iets meer wil meegeven. De wereld van de weblogs is groter dan Blogger, dus een kennismaking met een systeem dat wereldwijd wordt gebruikt is zeker niet verkeerd. Aangezien de studenten toch al allemaal een Google-account hebben is de stap naar Google Reader maar klein. En zo is deze workshop uitgegroeid tot een heuse cursus Drie Dingen.

Tot zover het goede nieuws….

Ben ik nu een echte Google Reader fan? Nou nee, niet bepaald. Waar anderen vooral het gemak van een webreader inzien, alles komt vanzelf in de bus, bekruipt mij juist het gevoel dat ik er een verplichting bij heb. Dat ligt ook aan Google Reader zelf. Het oogt niet prettig. Teveel functies die ik (nog) niet begrijp en een rommelige lijst met berichten, waarvan sommige me vet toeschreeuwen dat ik ze nog niet heb gelezen. Het lijkt potdorie Outlook wel, alleen heb ik nu elke dag twee van die humeurverpesters in plaats van een. Oh, je kunt de verschillende soorten weblogs groeperen in mappen, dat scheelt in elk geval in de rommel. Maar hoe ver je een feed ook wegstopt, je ontkomt nooit aan het aantal ongelezen berichten; schreeuwt het bericht je zelf niet toe, dan doet dit aantal het wel. De voor de hand liggende les is dan ook dat ik geen feeds moet toevoegen waarvan ik de berichten niet wil lezen. Daar zal ik me ook zeker aan houden. Het liefst zou ik echter ook willen filteren op inhoud, zodat ik alleen berichten over de juiste onderwerpen binnenkrijg. Hoe dan ook, mijn overtuiging dat ik er niet teveel feeds moet instoppen is weer bevestigd. Wat in elk geval mag blijven is de feed van de pagina met ICT-storingen. Verder hoop ik dat de feed die ik via http://page2rss.net/ heb gemaakt voor de pagina met handleidingen gaat werken. Het weblog van de Fontys Mediatheek heb ik al vrij snel uit de reader gemikt. Waarom daar een feed van readen terwijl ik die pagina toch dagelijks bezoek? Het voordeel van de twijfel krijgen Frankwatching en Pierre Gorissen's ICT & Onderwijs Blog, allebei weblogs die ik misschien te weinig bezoek. En dan is er natuurlijk de lijst met weblogs van de 16 Dingen-collega's. Het is wel even genoeg. Tot dinsdag dan, want dan mag ik de eerste 15 van totaal 90 studenten gaan volgen. Niet vergeten een paracetamolletje te nemen.....