Ding 11: Spotify en lijstjes

Een ding waar muziek in zit, daar ben ik eens goed voor gaan zitten. Afgezien van de tijd die ik met mijn mp3-speler doorbreng in de bus van en naar het werk, komt er tegenwoordig weinig meer terecht van luisteren naar muziek. Daardoor zou Spotify voor mij eigenlijk bij voorbaat al niet erg interessant moeten zijn. Was het niet Ding 11 geweest, dan had ik er misschien nooit naar getaand. Dat ik er nu beroepsmatig mee mag spelen is echter wel een buitenkansje.
De eerste indruk: Spotify ziet er allemaal wel wat simpel uit. Geen geavanceerde zoekopties, geen helpfunctie. Wel verwijzingen naar verwante en min of meer vergelijkbare acts en een biografie. Allebei handig. Bij het zoeken op artiesten- of bandnaam bevatten de zoekresultaten nogal veel ruis, veelal in de vorm van covers en werk van gerelateerde artiesten. Helaas ontbreekt een chronologische discografie waardoor de gebruiker geen goed overzicht op de muzikale carriere van de artiest of band in kwestie krijgt. Wellicht omdat zo’n lijst de gaten in Spotify’s aanbod pijnlijk duidelijk zou kunnen maken?


Tot zover mijn mening als informatiespecialist. Dit Ding ga ik vooral eens bekijken als muziekliefhebber.


Voor de geïnteresseerden: mijn profiel staat hier. Waarschuwing vooraf: mijn muzieksmaak staat ver van het hedendaagse hitgebeuren en wordt door sommige mensen ook wel ‘obscuur’ en ‘excentriek’ genoemd. Zelf denk ik overigens dat dat wel meevalt, en in die mening wordt ik meteen gesterkt door Spotify, dat moeiteloos het complete oeuvre van de Ierse folkrockband Horslips tevoorschijn tovert. Een van die albums heb ik nog niet, dus die zet ik meteen op. Ook het aanbod van The Beach Boys, Barclay James Harvest, Yes, Oceansize, Genesis, Moody Blues, Gong, Richard Thompson, Nico, Sandy Denny, Scott Walker, Peter Hammill en Van Der Graaf Generator is goed. Dat geldt al minder voor Hawkwind, The Tubes, Porcupine Tree, Spirit en The Shirts, waar sommige belangrijk werken ontbreken. Van The Shirts zelfs alleen een recent album, waarvan ik overigens niet eens wist dat het bestond. Van veel artiesten vind ik vooral de recentere (her)uitgaves en compilaties. Het is wel duidelijk dat het aanbod van Spotify afhangt van contracten met platenmaatschappijen. Van een eigen beheer band als Cardiacs vind ik niks. Jammer, maar begrijpelijk. Maar dat ik bij het zoeken op de vrij bekende Beatles, King Crimson en Frank Zappa alleen interviews en coverversies van allerlei andere (vaak onbekende) artiesten vind, dat geeft te denken.
De oogst valt me echter zeker niet tegen. Dat het luisterplezier regelmatig wordt verstoord door reclame neem ik graag voor lief, ook aan gratis hangt immers een prijskaartje. Storender vind ik eigenlijk de visuele reclames omdat die tijdelijk de functionaliteit belemmeren. Als gratis toepassing vind ik Spotify zeker een aanwinst. Mijn CD-collectie kan ik er echter niet mee vervangen, en ik zal er dan ook zeker niet voor gaan betalen. Maar die twintig uur per maand, die komen vast wel op. Hoewel Spotify officieel in mijn thuisland België niet werkt, is daar heel eenvoudig een mouw aan te passen. Nu nog tijd vinden om 19 cd’s van Sandy Denny te draaien in de 17 uur die ik nog tegoed heb.