Twitter, wat zal ik daar eens van zeggen? Dat ik al ruim een half jaar een account heb om maar te weten wat het is? En dat ik in al die tijd nog geen tien berichten heb verstuurd? Of dat ik er van die tien ook weer de helft heb weggegooid? Nee, Twitter is nog niet echt mijn Ding.
Leuk dat je mensen kunt volgen, maar het is wel wéér een extra inlogaccount om te onthouden én te gebruiken. Plus, nóg meer informatie die op me af komt en waar ik misschien iets mee moet. En wat heb ik zelf nou helemaal te melden? Niet veel, toch? Tenminste, niet veel dat in maximaal 140 tekens kan worden samengevat. En het is niets voor mij om maar mee te doen omdat het modern is. Ik heb er mee gespeeld, ik heb het zelfs aan studenten uitgelegd en ik heb hun twittergedrag mee beoordeeld. Af en toe stuur ik zelfs een berichtje. Maar hoewel ik best nuttige kanten zie aan dit microbloggen is dit het eerste Ding waarbij ik geen directe praktische link met de mediatheek of het onderwijs kan leggen.
Dit is een noodkreet. Help! Ik ben in paniek, hoor je wel? Waarom die paniek? Wel, omdat Google Reader niet zo betrouwbaar lijkt als ik had gehoopt. Zeker weten dat ik vandaag een nieuw blogbericht heb geplaatst. Over wiki. Ik heb het zelf gezien en wie me niet gelooft moet maar gaan kijken. Gezien? Google Reader niet, die ziet niks. Gisteren nog wel trouwens, toen vond hij een reactie. En ik heb niks aan mijn instellingen veranderd. Niet in Google Reader, niet in Blogger. Nu vind ik het helemaal niet erg om een van mijn eigen berichten mis te lopen, maar stel dat berichten van andere weblogs mij ook totaal ontgaan? Dat is toch wel vervelend. Ra ra, wat is er aan de hand?
Maar misschien dat dit bericht wel gevonden wordt?
En toen was daar Ding 6, de wiki's. Het gezamenlijk maken van een naslagwerk is natuurlijk ook erg sociaal en heel erg media. En dat samenwerken kan allemaal dankzij die code danwel software die wiki heet. Zie ook het interessante artikel op Wikipedia hierover. Ook een wiki, inderdaad. Ik blijf het amusant vinden dat het woord wiki iets als snel en makkelijk zou betekenen. Zelf vind ik wiki namelijk vooral een omslachtige manier om HTML-code te maken.
Ja, alweer een filmpje. Maar bekijk het niet meteen. Lees liever eerst dit stukje, dan begrijp je vast beter waarom ik juist dit filmpje hier heb neergezet.
Vanuit de klankbordgroep zit ik in het groepje dat moet zoeken naar een mogelijke opvolger van Fontys Internetbronnen. Werden die internetbronnen vroeger in een databank ingevoerd, nu lijkt het er op dat we met z'n allen gaan social bookmarken. Hoe dat dan praktisch ingevuld moet gaan worden is van latere zorg, maar we hebben alvast wat opties vergeleken. De eerste kandidaat was delicious, ja dat schrijf je echt zonder hoofdletter, maar omdat daarvan de toekomst onduidelijk is hebben we ook gekeken naar o.a. Diigo en Evernote. Zelf gebruik ik Diigo sinds een maand of twee persoonlijk, en ik ben er best tevreden over.
Tja, daar had zij mij toch wel even goed beet. Hoezeer ik de handleiding bij "mijn" eigen workshop Sociale Media ook heb nagekeken op fouten, het onderdeel video invoegen had wat extra aandacht mogen krijgen. Dan had ik kunnen voorkomen dat een studente mij op mijn nummer zette: ja, je kunt een video van Youtube via embedden in je bericht op nemen, daar had ik helemaal gelijk in. Maar je kunt ook op Share klikken en dan voor Blogger kiezen. Da's eigenlijk veel makkelijker en ook veel meer op z'n sociale media's . Helaas, met mijn favoriete fragment van The IT-crowd werkt het niet. Zonde. Dan maar weer een gezellig liedje. Van de Cardiacs. Wat een geweldige band was dat toch.
Help, ik loop achter! En niet zo'n beetje zo'n beetje ook! Terwijl Ding 6 al door de deur komt en Ding 3 mijn leven steeds meer overneemt, heb ik nog steeds een stukje te schrijven over Ding 4. Gelukkig heb ik in de tussentijd al wel geproefd van Ding 5, dat scheelt.
Maar wat was Ding 4 ook alweer? Ah ja, Video 2.0. Aan het begin van deze cursus gaf ik nog aan dat die term me niets zei. Gelukkig, het valt mee: het gaat om mij bekende zaken als You Tube en TFC. Online video dus, en wat je er mee kunt in het onderwijs. Dat video een rol speelt, dat is me wel duidelijk. Uitzendinggemist is bijvoorbeeld tamelijk populair. Helaas kun je er alleen niet van op aan dat een bruikbaar programma over een tijdje nog steeds bewaard blijft. Dat geldt tot op zekere hoogte wel voor de trainingsvideo's van TFC en VideoArts.
Maar of de rest van de SURFmedia website ook zo nuttig is, daarvoor durf ik mijn hand niet in het vuur te steken. Ik vind de website onoverzichtelijk en onaantrekkelijk, en ik vind er vooral heel veel niet. De zoekopties zijn prima, maar als de metadata daar bij achterblijft heb je er nog niet veel aan. En wat ik vind zit vaak achter slot en grendel. Als ik hier als informatiespecialist al moeite mee heb, moet een docent of een student de moed dan niet helemaal verliezen? Kunnen we al het spul waarmee geen commerciële belangen gemoeid zijn niet op een HBO variant van YouTube zetten? Een soort HBO kennisbank voor online video?
Dinsdag mag ik weer, dan is de eerste van zes workshops over sociale media die ik geef aan de eerstejaars studenten van de opleiding HRM. Die gebruiken vervolgens de opgedane kennis om te webloggen, te twitteren en, dit jaar voor het eerst, jawel, te webfeeden. Nee, dat heet vast niet zo. Maar ik kan het ook moeilijk RSS-en noemen omdat de studenten zich juist met dat andere type webfeed gaan bezighouden, Atom. Wat het verschil is tussen die twee weet ik niet, dat zoek ik later wel een keer uit. Hoe dan ook, ik heb gemerkt dat zo’n Atom feed zich prima laat toevoegen aan Google Reader.
