Kerstverhaal 2.0

Leuk gedaan, dit kerstverhaal in sociale media. Helaas moet je nog een keer doorklikken, maar 't is de moeite waard. Met dank aan Peter voor de link.

Handig: Mijnbestand.nl

Er zijn talloze manieren waarop je een bestand kunt delen of versturen. Versturen als bijlage bij een emailbericht bijvoorbeeld, met als risico dat je postbus vol raakt, of een clouddienst als Skydrive of Dropbox gebruiken. Handig, maar gekoppeld aan persoonlijke accounts die je misschien liever niet voor je werk gebruikt.

Toen ik onlangs werd gevraagd om wekelijks geluidsopnamen van colleges naar een zieke studente te sturen ging ik op zoek naar een andere oplossing. Een waarvoor ik geen (persoonlijk) account nodig had, die me geen eigen opslagruimte zou kosten en die ook wat grotere bestanden aan kon. Oh, en gratis natuurlijk. Die oplossing had ik snel gevonden: Mijnbestand.nl is een dienst waarmee je makkelijk bestanden tot een grootte van 300 MB kunt delen of verspreiden. Alle bestandstypes, uitvoerbare bestanden als .exe en html uitgezonderd. Niks aanmelden of inloggen, gewoon even een bestand selecteren en uploaden en Mijnbestand.nl geeft je de url met de locatie van het bestand. Met een druk op de knop plaats je de link in een emailbericht of op Twitter, Hyves, LinkedIn of Facebook. De ontvanger klikt op de link en het bestand kan vervolgens worden opgeslagen of geopend. Na 60 dagen wordt het bestand automatisch verwijderd dus als permanente opslagruimte is deze dienst niet geschikt.

Gedoe over Google Street View in België: zever in pakskes?

Grotere kaart weergeven

(het inbedden gaat nog niet helemaal goed; even naar boven slepen)

Drie jaar is er aan gewerkt. Terwijl Nederland al enkele jaren tot in detail op Google Street View te bekijken is, ging pas vorige week ook in België het licht aan. Maar zijn de Belgen blij? Nee, niet allemaal. Het regent klachten, zo meldt de website van De Gazet van Antwerpen. Street View wordt gezien als een schending van de privacy. Politievakbond Sypol klaagt dat Streetview ook voor criminele activiteiten gebruikt kan worden.

Ik citeer: Iedere politieman op het terrein zal je zonder aarzelen vertellen dat het voor dieven die in woningen willen inbreken, of voor mensen die homejackings of tigerkidnappings willen uitvoeren, de mogelijkheid biedt om gratis en onbeperkt een locatieonderzoek uit te voeren, zonder risico's en gewoon van thuis uit.

Schokkend! Homejackings en  tigerkidnappings maar liefst, en dat allemaal door Google Street View. En dat politieagenten door Street View wellicht op heterdaad betrapt werden op een verkeersovertreding maakt het er natuurlijk allemaal niet beter op. Sypol wil niets minder dan dat Street View van het internet verdwijnt. Zever in pakskes, zoals de Belgen het zo mooi kunnen zeggen. Dan kunnen we het hele internet maar beter meteen opdoeken. Je kunt álles wel misbruiken.

Leuk geprobeerd, volgende keer beter

Zou hier ooit iemand in trappen? Wel een mooie aanhef trouwens.

De GVA slaat weer toe

Wat doe je als je je weblog een beetje aan de gang wil houden maar geen tijd heb om lange verhalen te schrijven? Simpel: even een snelle kijk op de website van de Gazet van Antwerpen en je hebt zo inspiratie voor een stukje dat je zo uit je mouw schudt. Nogmaals, ik heb niets tegen de Gazet van Antwerpen. Wél tegen foutieve of misleidende informatie. En tja, dat is helaas wel iets waar de GvA zich wat minder vaak schuldig aan zou moeten maken. Het wordt mij dan ook wel erg makkelijk gemaakt met een misleidende kop als "Stoppen met roken kan uw gezondheid schaden". Koren op de molen van de tabakslobby lijkt me, die mensen die hun tong ook niet verdraaien op uitspraken als "er is geen wetenschappelijk bewijs dat meeroken schadelijk is", "roken in het bijzijn van kinderen is goed voor hun weerstand" en "Hitler was ook tegen roken, dus ...". Helaas hebben veel mensen aan een schreeuwende krantenkop genoeg om een oordeel te vormen. Het verhaal achter de kop is echter een stuk genuanceerder; een middel dat helpt bij het stoppen met roken zou gevaarlijke bijverschijnselen hebben. En da's toch wel iets anders dan de kop suggereert.

Wat bedoelt Avans nou toch?

Even vooropgesteld: ik heb niets tegen Avans, noch tegen haar medewerkers en studenten. Niks, noppes, echt eerlijk waar niet. Voor mij geen gevoelens van rivaliteit of concurrentie en zelfs niet van rancune voor de puinhoop die Avans-voorganger Hogeschool Midden-Brabant was toen ik er studeerde. Ik heb in het verleden uitstekend samengewerkt met medewerkers van Avans en heb ook nu nog regelmatig te maken met studenten en docenten die voor pakweg 50% in Avans staan.
Dat Avans wéér aan de haal gaat met de titel van Beste hogeschool van Nederland, het is ze gegund. Dat die titel mede te danken is aan de wederom goed scorende Juridische Hogeschool, een samenwerkingsverband met Fontys, vooruit dan maar. Dat ik door mijn werkzaamheden op de Fontystak van die hogeschool misschien ook wat heb bijgedragen aan dat succes, ach, da's gewoon ironie. En dat ik het bijbehorende gebakje misloop, dat ben ik over een week of wat wel weer vergeten.

Waar ik wel wat moeite mee heb zijn de posters waarmee Avans naar buiten treedt. Ik begrijp ze gewoon niet. Natuurlijk, ik behoor niet tot de doelgroep, maar toch...

#alsdebliksemnaardebieb

Waarom naar de bieb? Om een van deze redenen misschien? Op het moment dat ik dit schrijf zijn het er 33, waarvan sommige wel een beetje vergezocht of té ludiek zijn. Ik ben benieuwd wanneer de inspiratie opdroogt. Let wel: het gaat hier over de openbare bibliotheek, maar een beetje hogeschoolmediatheek biedt natuurlijk óók tal van prima redenen voor een bezoek. En niet alleen omdat het moet. Alleen hebben wij, voor zo ver ik me kan herinneren, die redenen nooit zo op een rijtje gezet.

De naam van deze actie is alvast iets beschaafder dan die van het voorbeeld Go the fuck to the library. Bij beide intiatieven vraag ik me wel af wie en wat de makers ermee hopen te bereiken.

Voor al die eerstejaars HRM-ers: een oplossing voor het weblogreageerprobleem

 "Waarom lukt het mij niet om te reageren op andere weblogs? " is momenteel een vraag die ik veel in mijn mailbox krijg. Een goeie vraag die dringend om een kort antwoord vraagt.

Soms lukt het met een van de andere reageermogelijkheden wel. Dat kan echter wat gepuzzel vergen. De beste oplossing is dan ook om een andere browser te gebruiken. Voor wie dit niets zegt: de browser is het programma waarmee je internetpagina's opent. Standaard is dit bij veel mensen en ook bij  Fontys de browser Internet Explorer. Dit programma geeft bij weblogs van Blogger.com helaas bij veel mensen het probleem dat ze niet kunnen reageren. Gebruik je Google Chrome of Mozilla Firefox dan is het probleem waarschijnlijk meteen opgelost. 

Google Chrome kun je hier downloaden. Mozilla Firefox vind je hier. Op je eigen computer, maar ook op elke Fontys pc, kun je deze programma's zonder problemen zelf installeren; Chrome zal zelfs vrijwel meteen opstarten. 

Jammer dat deze kleine omweg nodig is, maar het is niet anders. 

Een eerste blik op de Google Chrome Web Store

Google Chrome was natuurlijk eerst die supersnelle browser zonder toeters en bellen, en daarmee een van de paradepaardjes waarmee Google de competitie aanging met de grote jongens. Hoewel Chrome al jaren op mijn laptop staat blijf ik om de een of andere reden toch hangen bij het vertrouwde maar vaak oh zo trage Internet Exploder, excuseer, Explorer. Chrome was me te minimalistisch. En jawel, ik wist dat daar een persoonlijke mouw aan te passen viel, ik had alleen geen trek om me daarin te verdiepen. Maar toen ik onlangs tijdens een sporadische Chrome-sessie opliep tegen de online versie voor Chrome-gebruikers van het spel Angry Birds en vervolgens belandde in de Google Chrome Web Store, werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Hier mijn eerste indruk.

Mysterieus Google logo

Blijkbaar was ik vanmorgen niet de enige die zich afvroeg wat het Google logo van vandaag te betekenen had. Maar dat ik de oplossing meteen al op Youtube kon vinden verbaast me wel een beetje. Alleen, waarom werkt het bij mij niet?

Nog een keer om het af te leren: de Twitterfountain

Schitterend toch, zo'n Twitterfountain? Terwijl je met Twitter zelf maar moet afwachten of nieuwe berichten vanzelf in beeld verschijnen, is dat nu geen probleem meer. Deze fountain was prominent in beeld tijdens de acht workshops Sociale Media die ik afgelopen week in Eindhoven gaf bij de opleiding HRM.

Pronken met andermans Prezi

Nee hoor, geen sprake van. Gewoon een erg mooie Prezi waarin de mogelijkheden heel aardig worden benut. Met dank aan de maakster Mariska Sloterdijk, studente bij HRM, dat ik 'm mag gebruiken.

Social Media on Prezi

Deze foto kan écht niet!

Maar toch heb ik 'm. Wat je ziet is de voorgevel van de oude kerk van Schipluiden. Een kerk die aan alle kanten vrij ligt, behalve aan de voorkant. Daar is slechts een smal steegje met haaks daarop een nóg smaller steegje. Niet echt de ideale omstandigheden voor een mooie foto. Dat het toch gelukt is lees je verderop, want zelfs in deze vakantietijd kan ik het niet laten een workshop te geven.
Overigens met dank aan Ingrid want die leverde mij ooit een handleiding voor dit trucje. 

Help, ik word gevolgd!

Wat zou sociale media zijn zonder het sociale aspect? Juist, een verzameling hulpmiddelen waarmee je lekker je eigen eilandjes kan creëren in die enorme oceaan die het internet heet. Zonder dat iemand anders er ooit komt of je aanspreekt. Het internet zonder 'inter' en eigenlijk ook zonder 'net'. Niet meer voor te stellen dus.

De HBO-kennisbank is vernieuwd

Spannend nieuws is het misschien niet. Een smeuiig bericht kan ik er ook niet over schrijven. Maar dat de HBO-kennisbank een paar dagen geleden een metamorfose heeft ondergaan is een feit dat ik niet kan negeren. Het blijft tenslotte een stokpaardje. Een eerste indruk.

Ik kan me niet herinneren dat er in de afgelopen vijf jaar eerder iets is veranderd aan het uiterlijk van de kennisbank. Veel zal het zeker niet zijn geweest. De nieuwe beginpagina is dan ook even schrikken. Terwijl deze in de oude versie een vrij rustige indruk maakte komt er nu veel tekst en erg veel rood (kan voor deze kleurenblinde ook bruin wezen) op de bezoeker af. Druk en daarmee erg on-Google. Die vele tekst is gelukkig wel zeer informatief, met een keurig overzicht van rubrieken en de daarin meest voorkomende onderwerpen. Een verbetering, want in de oude opzet stonden op deze pagina de verschillende deelnemende hogescholen centraal. Ook belangrijke informatie, maar niet de hoofdtaak van een dergelijke databank. Veel nuttiger dan de invoercijfers per hogeschool is het om in een oogopslag te zien dat Opvoeding & Onderwijs en Gezondheid de best vertegenwoordigde thema's zijn en dat het met de rubriek Natuur & Landbouw juist helemaal niet wil vlotten.

Een Photosynth als tussendoortje

Geen tijd voor een echt bericht, dus even een tussendoortje naar aanleiding van het personeelsuitstapje van afgelopen vrijdag; een Photosynth van het interieur van de St. Jacobuskerk in Den Bosch, waarin sinds enkele jaren het Jheronimus Bosch Art Center huisvest.
Voor wie niet bekend is met het volgens mij inmiddels aardig overgewaaide fenomeen Photosynth; je moet even aanklikken. En voor wie er wel mee bekend is: ja, ik ben me bewust van de schoonheidsfoutjes.

Nazi's op laag water zoeken

Ik heb er indertijd, op 16 maart, al een tweet aan gewijd, maar warempel had ik ook de foto nog bewaard. Te mooi om niet te gebruiken. Hopelijk hoef ik niemand uit te leggen wat er zo hilarisch is aan dit bericht?

En nee, ik voer geen hetze tegen de Gazet van Antwerpen. Echt niet. 

Oefening met Prezi

Simpel oefeningetje on Prezi

Gewoon een oefeningetje met Prezi. Niet spectaculair, maar het geeft wel een aardige eerste indruk van de mogelijkheden van deze trend in presenteren. Maar makkelijk is anders. 

Hoe het Google logo ondanks de media toch nog de komkommertijd ontsprong

Erg leuk was ie, het Google logo van 9 juni ter ere van gitarist en gitaarbouwer Les Paul, met die snaren waar je écht op kon spelen. Ik heb die dag dan ook een paar minuten langer op Google doorgebracht dan normaal. Zonder iets te zoeken, laat staan iets te vinden. En ik was niet de enige, want dit geintje heeft de wereldeconomie maar liefst 200 miljoen euro gekost.

Alsof het economische verlies nog niet erg genoeg is, was het logo zó populair dat het een heuse eigen website heeft gekregen. Althans, zo berichtten enkele media, waaronder de NOS, Het Nieuwsblad en de Gazet van Antwerpen. Helaas zijn sommige media al zo ingesteld op de komkommertijd dat het echte nieuws in die periode ze soms ontgaat. En zo werd een klein maar best interessant nieuwsfeitje door een domme fout alsnog komkommertijdnieuws. In de traditionele betekenis van voor de EHEC-bacterie. En ging het echte nieuws aan de lezers van deze media totaal voorbij.

Pas op voor Belgen

Hoe verzin je het, een kinderboek met de titel ‘Let’s Kill All the Belgians : A child's guide to genocide’. Maar het staat in de Gazet van Antwerpen, en dus is het waar. Even schrikken, want moet ik me als Nederbelg nu ook zorgen gaan maken? 

En toen was er....

...Olaf's mediawijsheden. Na een korte pauze ontwaakt mijn weblog uit zaar (of hijn) lenteslaap. Onder een andere naam, maar het thema is nauwelijks veranderd: nieuwe media in mediatheek en onderwijs, en dat misschien iets breder dan tijdens de cursus16 Dingen. Bij nader inzien vond ik het bloggen toch wel erg leuk, kreeg ik er leuke reacties op en heb ik nog steeds genoeg te vertellen.

Ik ben trouwens benieuwd wie van de huidige cursisten uit de HRM & P-ploeg dit weblog als eerste vind. Laat even een reactie achter. Lukt het niet met Explorer, probeer dan eens met Firefox. Met dank aan collega Mark voor de tip.

Ding 16: evaluatie

Joehoe, de eindstreep is gehaald! Eindelijk kan ik de gegevens van mijn Google-account vergeten! Nooit meer onthouden dat ik moet inloggen op Google reader! Nooit meer webloggen!

Nou ja, zo erg was het natuurlijk helemaal niet. Integendeel zelfs. En dat Google-account zal ik ook echt wel blijven gebruiken. En dat weblog blijft bestaan voor demonstratiedoeleinden. Tijd vrij maken om nog meer van die lange stukken te schrijven, dat zit er voorlopig niet meer in, maar wat ik al heb geschreven wil ik graag bewaren.

Voor de verandering hou ik me deze laatste keer eens strikt aan de opdracht door de volgende vragen te beantwoorden.

Ding 15: Digitale Leer- en Werkomgevingen

ELO’S, of DLWO’s, ik heb er tegenwoordig weinig mee te maken. Er is echter een tijd geweest dat ik hele dagen weinig anders deed dan vragen over N@tschool beantwoorden. Hoewel ik N@tschool in het begin maar ingewikkeld en rommelig vond, kon ik er al snel goed mijn weg in vinden en kon ik studenten helpen bij de meeste problemen. Sinds het einde van het vorige studiejaar heb ik niets meer met N@tschool gedaan, zelfs de vragen van studenten zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Op een van mijn twee werkplekken, die met één been in Avans staat en daardoor hier en daar afwijkt van de Fontysnormen, wordt trouwens Blackboard gebruikt. Daar doe ik echter zelf niks mee want ik heb geen Avans-account en kan er dus niet in, laat staan dat ik er iets zinnigs over kan zeggen. Toch een vreemde situatie, want ik krijg wel vragen over Blackboard.

Ding 14: Auteursrecht en Creative Commons

Ja, ik loop weer eens achter. En dan wordt het nog saai ook. Natuurlijk, auteursrecht is zeer belangrijk. Maar laten we eerlijk zijn: leuk is anders. Het is niet alleen saai, het is ook nog ingewikkeld en soms behoorlijk frustrerend. Ik spreek uit eigen ervaring.

Als eigenaar en maker van een website met daarop duizenden zelfgemaakte foto’s en honderden zelfgeschreven teksten, heb ik jaren gestreden tegen schendingen van mijn rechten als auteur. Mijn foto’s verschenen zonder mijn toestemming op menig andere website. En hoewel het recht geheel aan mijn zijde was kon ik daar weinig tegen doen. Een mailtje sturen aan de dief in kwestie en hopen dat het resultaat had, meer niet, want de drempel om via de juridische weg mijn recht te krijgen was en is te hoog.

Ik bedwing de neiging om hier een aantal confronterende links met overtredingen te posten. Wel zou ik een leuke prjjsvraag uit kunnen schrijven. Voor de geïnteresseerden twee woorden: Frits en Peutz. Wie oh wie durft deze uitdaging aan te gaan?

Ding 13: Repositories

Introductie HBO Kennisbank

View more presentations from Jeroen van Beijnen.

Het woord repository hoorde ik voor het eerst in het voorjaar van 2004, toen Fontys als eerste hogeschool in Nederland een databank zou gaan opzetten voor de publicaties van haar medewerkers en ik werd uitverkoren om voor de eerste invoer te zorgen. In korte tijd heb ik honderden titels ingevoerd in ARNO om de databank zo snel mogelijk vulling te geven. Vooral veel metadata, in de hoop dat de fulltext- bestanden nog wel zouden komen. Toen eind 2005 er ook nog eens een pilot van start ging met het invoeren van scripties, eveneens in ARNO, beschikte Fontys ineens over twee aparte eigen databanken met publicaties van medewerkers en studenten, te doorzoeken via DAREnet (waaruit later ook NARCIS voortkwam) en iPort. Of de duvel er mee speelde begonnen het SHB en SURF in die tijd met een landelijk project met als doel een databank op te zetten voor de publicaties en scripties van het hele HBO. Ook aan het opzetten van deze HBO kennisbank heb ik mijn eigen bescheiden bijdrage mogen leveren, als lid van het groepje dat een workflow moest ontwikkelen en, wederom, data moest invoeren. Bovendien schreef ik de handleiding. Omdat ik een flinke voorsprong had op mijn collega’s van de andere deelnemende hogescholen fungeerde ik enige tijd als informele helpdesk.

Ding 12: Bibliotheek en catalogi 2.0

Goh, ik wist zowaar mijn accountsgegevens nog. En dat terwijl het toch al jaren geleden is dat ik mij heb aangemeld bij Librarything. 18 september 2007, om precies te zien. 36 boeken heb ik die dag ingevoerd, allemaal over architectuur. Daarna ben ik er nooit meer geweest. Tot vandaag dan.

Ik weet niet eens meer waarom ik er vrijwel meteen mee ben gestopt. Misschien omdat het catalogiseren van boeken toen nog tot mijn dagelijkse werkzaamheden behoorde. Hartstikke leuk werk, daar niet van, maar misschien niet meteen iets om ook mijn vrije tijd aan te besteden. Maar ook heeft zeker meegespeeld dat je op Librarything weliswaar een heel eind komt door te klikken op suggesties tot je een keer “oh ja, die heb ik ook” kunt roepen, maar dat de kans groot is dat er toch boeken aan je aandacht ontsnappen. De oplossing zou zijn om met de computer tussen mijn boeken te gaan zitten en die een voor een af te handelen. Leuk, als ik daar de tijd voor zou hebben. Dat heb ik dus niet. Maar vandaag maak ik er dus weer even tijd voor.

Ding 11: Spotify en lijstjes

Een ding waar muziek in zit, daar ben ik eens goed voor gaan zitten. Afgezien van de tijd die ik met mijn mp3-speler doorbreng in de bus van en naar het werk, komt er tegenwoordig weinig meer terecht van luisteren naar muziek. Daardoor zou Spotify voor mij eigenlijk bij voorbaat al niet erg interessant moeten zijn. Was het niet Ding 11 geweest, dan had ik er misschien nooit naar getaand. Dat ik er nu beroepsmatig mee mag spelen is echter wel een buitenkansje.

Ding 10: Sociale netwerken

Ha, ein-de-lijk een fragment uit het onvolprezen The IT-crowd dat zich wél laat insluiten. Over sociale netwerken uiteraard, anders had ik het hier niet neergezet. 

Sociale netwerken, weer een ding waar ik niet zoveel mee heb. Ik heb een LinkedIn-account dat ik in eerste instantie alleen heb aangemaakt om er over te kunnen vertellen in een workshop. In die workshop laat ik overigens nooit mijn eigen profiel zien maar dat van een collega die hier veel meer mee doet. Mijn gegevens zijn verre van compleet en het aantal "connections"  is ook nog zeer beperkt. Ik zie bekende namen genoeg, maar dat zijn vooral collega's en daarmee netwerk ik al "in real life". Wel heb ik me aangemeld bij twee groepen. Nu alleen nog wat vaker inloggen om te zien wat daar gebeurt. Maar het kost allemaal zoveel tijd hè?

Ding 9: Instantmessaging en videocommunicatie

Lang geleden, in de vorige eeuw om precies te zijn, gebruikte ik een programmaatje dat ICQ heette en dat het mogelijk maakte om direct berichten uit te wisselen met vrienden, familie, kennissen, collega's enz. die ook online waren. Precies, instant messaging dus, toen al. Waarom ik er na een jaar of wat mee ben gestopt weet ik al niet eens meer. In elk geval ben ik niet overgestapt naar MSN, zoals veel andere ex-ICQers. In de privésfeer heb ik na ICQ eigenlijk nooit meer iets gedaan met dit soort toepassingen. Gelukig zijn mijn ervaringen op het werk talrijker, recenter en ook relevanter.

 

Nogmaals Ding 6: wiki's

Collega en coach Nathalie vroeg me bij mijn vorige bericht over wiki's wat ik inhoudelijk van onze mediatheekwiki vind. Inderdaad had ik het daarover nog helemaal niet gehad en dat stilzwijgen is eigenlijk best vreemd. Onze eigen wiki is immers een belangrijk stuk gereedschap dat ik, al zeg ik het zelf, best aardig weet te hanteren. Maar wat vínd ik er inhoudelijk van, daarover heb ik toch even goed moeten nadenken. In het kort: het idee is prima. Door samen een informatieve website te maken kunnen we profiteren van elkaars expertise. Dat is goed voor de kwaliteit en bespaart een hoop tijd.
Althans, in theorie.

Ding 8: Google Apps

Google Apps is een van Dingen die bij mij aan het begin van deze cursus geen belletje deden rinkelen. Nu blijkt dat ik er toch al iets meer mee heb gedaan dan ik dacht.
iGoogle kende ik bijvoorbeeld  al. Zo'n gepersonaliseerde Google startpagina heb ik al eerder gemaakt, maar helaas was deze pagina geen lang leven beschoren. Kort nadat ik had geconstateerd dat een eigen startpagina bij mijn werkgever niet mogelijk is, loste ook mijn iGoogle-pagina op in het niets. Zomaar ineens was hij weg, alsof hij wilde zeggen "ik weet wanneer ik niet gewenst ben". Heel vreemd, en voor mij indertijd niet echt motiverend om het nog eens te proberen.

Ding 7: Twitter

Twitter, wat zal ik daar eens van zeggen? Dat ik al ruim een half jaar een account heb om maar te weten wat het is? En dat ik in al die tijd nog geen tien berichten heb verstuurd? Of dat ik er van die tien ook weer de helft heb weggegooid? Nee, Twitter is nog niet echt mijn Ding.
Leuk dat je mensen kunt volgen, maar het is wel wéér een extra inlogaccount om te onthouden én te gebruiken. Plus, nóg meer informatie die op me af komt en waar ik misschien iets mee moet. En wat heb ik zelf nou helemaal te melden? Niet veel, toch? Tenminste, niet veel dat in maximaal 140 tekens kan worden samengevat. En het is niets voor mij om maar mee te doen omdat het modern is. Ik heb er mee gespeeld, ik heb het zelfs aan studenten uitgelegd en ik heb hun twittergedrag mee beoordeeld. Af en toe stuur ik zelfs een berichtje. Maar hoewel ik best nuttige kanten zie aan dit microbloggen is dit het eerste Ding waarbij ik geen directe praktische link met de mediatheek of het onderwijs kan leggen.

Ding 3: RSS maar weer eens

Dit is een noodkreet. Help! Ik ben in paniek, hoor je wel? Waarom die paniek? Wel, omdat Google Reader niet zo betrouwbaar lijkt als ik had gehoopt. Zeker weten dat ik vandaag een nieuw blogbericht heb geplaatst. Over wiki. Ik heb het zelf gezien en wie me niet gelooft moet maar gaan kijken. Gezien? Google Reader niet, die ziet niks. Gisteren nog wel trouwens, toen vond hij een reactie. En ik heb niks aan mijn instellingen veranderd. Niet in Google Reader, niet in Blogger. Nu vind ik het helemaal niet erg om een van mijn eigen berichten mis te lopen, maar stel dat berichten van andere weblogs mij ook totaal ontgaan? Dat is toch wel vervelend. Ra ra, wat is er aan de hand?

Maar misschien dat dit bericht wel gevonden wordt?

Ding 6: wiki's

En toen was daar Ding 6, de wiki's. Het gezamenlijk maken van een naslagwerk is natuurlijk ook erg sociaal en heel erg media. En dat samenwerken kan allemaal dankzij die code danwel software die wiki heet. Zie ook het interessante artikel op Wikipedia hierover. Ook een wiki, inderdaad. Ik blijf het amusant vinden dat het woord wiki iets als snel en makkelijk zou betekenen. Zelf vind ik wiki namelijk vooral een omslachtige manier om HTML-code te maken.

Ding 5: Social bookmarking

Ja, alweer een filmpje. Maar bekijk het niet meteen. Lees liever eerst dit stukje, dan begrijp je vast beter waarom ik juist dit filmpje hier heb neergezet.

Vanuit de klankbordgroep zit ik in het groepje dat moet zoeken naar een mogelijke opvolger van Fontys Internetbronnen. Werden die internetbronnen vroeger in een databank ingevoerd, nu lijkt het er op dat we met z'n allen gaan social bookmarken. Hoe dat dan praktisch ingevuld moet gaan worden is van latere zorg, maar we hebben alvast wat opties vergeleken. De eerste kandidaat was delicious, ja dat schrijf je echt zonder hoofdletter, maar omdat daarvan de toekomst onduidelijk is hebben we ook gekeken naar o.a. Diigo en Evernote. Zelf gebruik ik Diigo sinds een maand of twee persoonlijk, en ik ben er best tevreden over.

Nog een keer Ding 4: video 2.0

Tja, daar had zij mij toch wel even goed beet. Hoezeer ik de handleiding bij "mijn" eigen workshop Sociale Media ook heb nagekeken op fouten, het onderdeel video invoegen had wat extra aandacht mogen krijgen. Dan had ik kunnen voorkomen dat een studente mij op mijn nummer zette: ja, je kunt een video van Youtube via embedden in je bericht op nemen, daar had ik helemaal gelijk in. Maar je kunt ook op Share klikken en dan voor Blogger kiezen. Da's eigenlijk veel makkelijker en ook veel meer op z'n sociale media's . Helaas, met mijn favoriete fragment van The IT-crowd werkt het niet. Zonde. Dan maar weer een gezellig liedje. Van de Cardiacs. Wat een geweldige band was dat toch.

Ding 4: Video 2.0

Help, ik loop achter! En niet zo'n beetje zo'n beetje ook! Terwijl Ding 6 al door de deur komt en Ding 3 mijn leven steeds meer overneemt, heb ik nog steeds een stukje te schrijven over Ding 4. Gelukkig heb ik in de tussentijd al wel geproefd van Ding 5, dat scheelt.
Maar wat was Ding 4 ook alweer? Ah ja, Video 2.0. Aan het begin van deze cursus gaf ik nog aan dat die term me niets zei. Gelukkig, het valt mee: het gaat om mij bekende zaken als You Tube en TFC. Online video dus, en wat je er mee kunt in het onderwijs. Dat video een rol speelt, dat is me wel duidelijk. Uitzendinggemist is bijvoorbeeld tamelijk populair. Helaas kun je er alleen niet van op aan dat een bruikbaar programma over een tijdje nog steeds bewaard blijft. Dat geldt tot op zekere hoogte wel voor de trainingsvideo's van TFC en VideoArts.
Maar of de rest van de SURFmedia website ook zo nuttig is, daarvoor durf ik mijn hand niet in het vuur te steken. Ik vind de website onoverzichtelijk en onaantrekkelijk, en ik vind er vooral heel veel niet. De zoekopties zijn prima, maar als de metadata daar bij achterblijft heb je er nog niet veel aan. En wat ik vind zit vaak achter slot en grendel. Als ik hier als informatiespecialist al moeite mee heb, moet een docent of een student de moed dan niet helemaal verliezen? Kunnen we al het spul waarmee geen commerciële belangen gemoeid zijn niet op een HBO variant van YouTube zetten? Een soort HBO kennisbank voor online video?

Ding 3: nogmaals RSS

Dinsdag mag ik weer, dan is de eerste van zes workshops over sociale media die ik geef aan de eerstejaars studenten van de opleiding HRM. Die gebruiken vervolgens de opgedane kennis om te webloggen, te twitteren en, dit jaar voor het eerst, jawel, te webfeeden. Nee, dat heet vast niet zo. Maar ik kan het ook moeilijk RSS-en noemen omdat de studenten zich juist met dat andere type webfeed gaan bezighouden, Atom. Wat het verschil is tussen die twee weet ik niet, dat zoek ik later wel een keer uit. Hoe dan ook, ik heb gemerkt dat zo’n Atom feed zich prima laat toevoegen aan Google Reader.

Ding 3: RSS

Of ik ook weet hoe je met je Blackberry op het Fontys netwerk kan, zo werd me vorige week gevraagd. In gedachten had ik mijn antwoord klaar: "dat kan niet, daar is geen handleiding voor". Daar had ik immers pas nog naar gezocht. En zelf uitvogelen hoe dat met zo'n ding werkt is niets voor mij. Toch nog maar weer even gekeken op de ICT portalsite. En jawel, een kakelverse handleiding draadloos netwerk voor de Blackberry. Waarom wist ik dat niet eerder? Nou, niet alleen omdat er op de handleidingenpagina geen RSS-feed wordt aangeboden, want als die er wel was zou ik er tot voor kort toch niets mee hebben gedaan. Let wel: tot voor kort. Want ineens besef ik wat een nuttig instrument RSS kan zijn. En ineens mis ik dat oranje icoontje op die pagina van ICT.

Ding 2: weblogs

Ja ja, na in drie achtereenvolgende studiejaren workshops over webloggen te hebben gegeven, zou het maken van een eigen weblog mij misschien makkelijk af moeten gaan. Nou ja, je ziet het, het weblog is er. En ik weet hoe je een filmpje in een bericht kunt plaatsen. Of hoe je je twitterberichten op je weblog kunt plaatsen. Maar het creatieve proces waar het eigenlijk om draait, dat valt me eigenlijk nog vies tegen. Alleen maar filmpjes plaatsen is natuurlijk niet de bedoeling.

Gezellig liedje....

Wat is een weblog zonder een beetje humor? Ook geschikt voor bij de Franse les.

16 dingen

Vanaf nu maken we 16 weken lang kennis met de wereld van de sociale media. Dit alles onder de titel 16 Dingen. Bij die 16 zijn inbegrepen een introductie en een evaluatie, waardoor het aantal echte "dingen" blijft steken op 14.  Al met al een respectabel lijstje: